Ozon jest gazem cięższym od powietrza, który około 10 razy lepiej rozpuszcza się w wodzie niż tlen O2. Jego cząsteczka O3 jest nietrwała. Okres połowicznego rozkładu wynosi 20-50 minut w powietrzu i 1-10 minut w wodzie. Po tym czasie rozpada się na tlen O2 i jednoatomowy O, który jest bardzo silnym utleniaczem, silniejszym niż tlen dwuatomowy. Po zabiegach ozonowania pomieszczeń lub wody nie powstają szkodliwe produkty.

Ozon należy do najsilniejszych utleniaczy, dlatego znalazł szerokie zastosowanie w zabiegach dezynfekcji i dezodoryzacji.

Jak przygotować pomieszczenie do ozonowania

Na czas zabiegu należy wynieść rośliny, cenniejsze przedmioty o zabytkowym charakterze również usunąć z pomieszczenia. Elektronikę szczelnie zabezpieczyć folią. Ponieważ w obecności ozonu spalanie zachodzi dużo szybciej, w ozonowanym pomieszczeniu nie mogą występować źródła otwartego ognia czy też urządzeń mogących spowodować iskrzenie (stare instalacje lepiej odłączyć).

Ozonowanie pluskiew

Częstym błędem jest używanie ozonatorów do dezynsekcji np. pluskwy. Owszem ozonem można wykonywać dezynsekcję, ale do tego potrzebne są generatory ozonu o dużo większych wydajnościach niż te, których można bezpiecznie użyć w domach czy warsztatach. W efekcie owady nie giną, a ponieważ ozon wywołuje w nich „poczucie zagrożenia”, owady mogą próbować uciec z pokoju z ozonem np. do sąsiada lub na klatkę schodową i do nas wrócić lub pochować się w trudno dostępne miejsca. W przypadku zwalczania pluskiew, najlepiej postawić na zabieg chemiczny lub wymrażanie.

Ciekawostki o ozonie

Dezynfekujące właściwości ozonu zostały rozpoznane w roku 1886. Kilka lat później w Holandii uruchomiono pierwszy zakład uzdatniania wody pitnej przy użyciu ozonu.

Bakteriobójcze właściwości ozonu pierwszy zauważył W. Ohlmüller w 1890 r. Dziś wiemy, że ozon niszczy też zarodniki przetrwalnikowe bakterii, pierwotniaki, grzyby i wirusy. Działanie bakteriobójcze wykazuje już w stężeniu ok. 13 μg/dm³ a wirusy są bardziej wrażliwe na ozon niż bakterie.